Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Κουβέντα Με τον Θύμιο Δίπλα





  • Θύμιο θα ξεκινήσω με μια κλασική ερώτηση: Πότε και πως κόλλησες το μικρόβιο του bowling?

Το μικρόβιο το κόλλησα το 2005, όταν ο φίλος μου Γιάννης Κόκκοτος άνοιξε το
μπόουλινκ και από τότε καθημερινά παίζαμε αρκετές ώρες. Ο Γιάννης Κόκκοτος
δεν ζει αυτή τη στιγμή και αισθάνομαι λίγο περίεργα με το γεγονός αυτό.

  • Είχες κάποιον προπονητή ή έμαθες μόνος σου;

Παίζαμε 2 μήνες κάθε μέρα και θέλαμε να μάθουμε πως παίζεται το άθλημα
κανονικά. Έτσι κάναμε κάποια τηλεφωνήματα στην Πάτρα να δούμε αν έχουν
προπονητή εκεί και τότε γνώρισα το φίλο μου Σταύρο Στεφανίδη και το γιό του
τον Γιώργο, με τον οποίο από τότε πηγαίνουμε μαζί στις αποστολές, και μας
γνώρισαν τον Τάκη Ξαγοράρη και ήρθε στο Αγρίνιο να μας μάθει. Ερχόταν για
2 μήνες, μια φορά την εβδομάδα. Έπρεπε να φύγει για Αθήνα τότε και
σταματήσαμε τις προπονήσεις μαζί του. Από τότε και μέχρι σήμερα που μιλάμε
ο προπονητής μου είναι ο Κώστας Τζιβλέρης που τον ευχαριστώ για όλα!

  • Εχεις θέσει κάποιους στόχους για φέτος;


    Έχω θέσει κάποιους στόχους για φέτος. Θέλω να είμαι βασικά καλά απο υγεία
    γιατή η χρονιά δεν μου ξεκίνησε καλά, λόγω τραυματισμού κι έμεινα λίγο
    πίσω αλλά με σκληρή δουλειά θα επανέλθω πάλι. Στόχος μου να πάω καλά στο ατομικό πρωτάθλημα και να πάρω όσο το δυνατόν αρκετούς βαθμούς και να βοηθήσω το σύλλογό μου την Ακαδημία Πατρών, να παραμείνει στην Α Εθνική και κάτι παραπάνω.


  • Ζείς στο Αγρίνιο. Πόσο δύσκολο είναι να ζεις, να εργάζεσαι και να παίζεις στην επαρχία;. Ιδιαίτερα τώρα με την κρίση που κάνει πολλά μαγαζιά να κλείνουν;

Ζω στο Αγρίνιο και είναι δύσκολο να ακολουθώ το πρωτάθλημα σε κάθε
αγωνιστική, αλλά από την αγάπη μου για το άθλημα το κάνω. Είμαι ιδιοκτήτης
σε ενα καφέ και προπονούμαι μόνος μου τα μεσημέρια. ΄Αλλα παιδιά δεν
παίζουν όσο εγω, που ακολουθώ το πρωτάθλημα συνέχεια και μου είναι
δύσκολο αλλά προσπαθώ. Πηγαίνω βέβαια και Πάτρα και κάνω προπονήσεις
με τον προπονητή μου δυό φορές το μήνα. Με θέληση όλα γίνονται!
  • Ποιά ήταν η πιο δυνατή στιγμή στην αγωνιστική σου καριέρα;
Εχω κάποιες στιγμές που θυμάμαι... Πριν δυό χρόνια, το 2010, ο σύλλογος
ήθελε πάρα πολύ να ανέβει Α Εθνική και καταφέραμε να τον ανεβάσουμε. Ήμουν
ιδιαίτερα χαρούμενος που βοήθησα.
Σε ατομικό επίπεδο καλές στιγμές έχω πολλές αλλά η καλύτερη ήταν το 2007
στην Κύπρο που στο Πάφος Όπεν ήμουν μέσα στην 20αδα.

  • Φέτος όμως ο Γιώργος Στεφανίδης κι εσυ είσαστε σε διαφορετικους συλλόγους. Πως σου φαίνεται αυτό;
Τώρα,με ρώτησες για το Γιώργο. Με τον Γιώργο εδώ και 5 χρόνια είμαστε μαζί
σχεδόν σε όλες τις αποστολές εκτός της Εθνικής φυσικά. Είμαστε πολύ φίλοι
και όταν έμαθα ότι δεν θα είμαστε μαζί φέτος, δεν μπορώ να σου περιγράψω
το πως αισθάνθηκα. Ακόμη ξέρεις δεν το έχω καταλάβει, αλλά όταν θα
βρεθούμε αντίπαλοι στο ομαδικό, εκεί νομίζω θα είναι η πιο δύσκολη
στιγμή. Είμαστε μαζί τόσα χρόνια και τρία χρόνια παίζαμε τις δυάδες
μαζί. Πολύ περίεργα όλα. Εύχομαι του χρόνου να παίζουμε πάλι μαζί.

  • Πιστεύεις ότι οι Ελληνες αθλητές μπορούν να σταθούν ισάξια στους αγώνες του εξωτερικού; Πολλοί Ευρωπαίοι κάνουν καριέρα στο αμερικάνικο PBA. Θα μπορούσαν κάποιοι Ελληνες να κάνουν καριέρα εκεί;


Και βέβαια πιστεύω ότι οι Ελληνες αθλητές μπορούν να σταθούν και το έχουν
αποδείξει τόσα χρόνια, τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και με την Εθνική ομάδα.
Τώρα όσο αφορά το PBA, πιστεύω ότι μπορούν κάποιοι αθλητές να παίξουν
εκεί, αλλά το οικονομικό και οι εμπειρίες παίζουν μεγάλο ρόλο. Ταλέντο
υπάρχει αλλά μερικές φορές δεν φτάνει. Έχουμε πολλούς καλούς παίκτες και
εύχομαι κάποια στιγμή να παίξουν.
  • Tο μπόουλινγκ πρέπει να γίνει ολυμπιακό άθλημα;

Για μένα θα έπρεπε να είναι ήδη Ολυμπιακό άθλημα. Υπάρχουν αθλήματα
που είναι ολυμπιακά και που τα θεωρώ λάθος. Σε όλο τον κόσμο παίζουν
μπόουλινγκ και θα πρέπει να μπεί στα ολυμπιακά αθλήματα.

  • Εχουν γίνει βήματα προς το καλύτερο τα τελευταία χρόνια απ΄την ομοσπονδία, η διοίκηση της οποίας θα αλλάξει τον άλλο μήνα αφού τελειώνει η θητεία της;
Τα βήματα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια απο την Ελληνική Ομοσπονδία
Μπόουλινγκ είναι μεγάλα. Έχουν προσπαθήσει πάρα πολύ και ειδικά ο
πρόεδρος κύριος Αλέξανδρος Τζούνης, που έχω την τιμή να τον γνωρίζω και
τον συμπαθώ ιδιαίτερα. Τα βήματα που έγιναν με τόσες επιτυχίες τα λένε
όλα και το έργο που αφήνει είναι τεράστια κληρονομιά. Το όνομά του πάντα
θα είναι γραμμένο με χρυσά γράμματα.
  • Τελειώνοντας, δεσμεύομαι και σου υπόσχομαι πως κάποια στιγμή ο δρόμος θα μας φέρει στο όμορφο cafe bar σου με το όνομα Glamour. Σε ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα.

Και κατι τελευταίο. Έχω χαρεί πάρα πολύ που έχω γνωρίσει ένα άνθρωπο σαν
και σένα. Είσαι πολύ δυνατή και αυτό που κάνεις το κάνεις με αγάπη, με μεράκι
και με πολύ δύναμη. Να ΄σαι πάντα καλά, να είσαι δυνατή και να μας τραβάς
όμορφες φωτογραφίες. Είσαι από τις αδυναμιές μου!

Εύχομαι καλή αγωνιστική χρονιά, καλό μπόουλινγκ και υγεία σε όλο τον
κόσμο. Σ΄ευχαριστώ πολύ!


Δεν υπάρχουν σχόλια: