Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015

Legenda din ochii unui priete


Multumita bowlingului romanesc, am avut onoarea de a fi prezent in momentul in care Grecia urca pe podium in europene in 2007. Vezi tu pentru un om care traieste in strainatate, culorile nationale dau emotii mai puternice.
Cam asa am trait cu Takis Karetsos momente importante a vietei. Datorita lui am descoperit si noua familia pentru mine in sportul acesta, atunci cand m am intors in Grecia.




Multi dintre voi ati petrecut mult mai mult timp cu el de cat eu dar cu toti cred ca l am iubit la fel de mult. Fiecare pentru motivele lui.

Maretea unui om este de a ramane umil si de a evolua in viata. Takis Karetsos pentru mine a fost exact asta. UN OM.

Omul care iubea fiecare copil la fel cat ar iubi pe copii lui. Omul care invata de la copii atat cat predea. Oare este cineva intre noi care nu a simtit ca este privit din partea lui de parca e copil?

Acest lucru m a facut sa iubesc si sa respect OMUL Takis Karetsos.

Odihneste in pace Taki.

Multumesc lui Michalis Bouzas pentru onoarea de a ma implica in traducerea articolului in romana, Alexandras Kritidi pentru art design paginei si fostei mele sotiei (dar niciodata mai putin iubita, pana ma intalnesc cu Takis)Andreei Vintila pentru ajutor si editarea traducerei.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Χαρη του ρουμανικου bowling, ειχα την τιμη να ειμαι παρων την στιγμη που η Ελλαδα ανεβαινε στο βαθρο των ευρωπαικων αγωνων το 2007. Βλεπεις, για καποιον που ζει στην ξενιτια, τα εθνικα χρωματα σου δινουν πιο ισχυρα συναισθηματα. Καπως ετσι εζησα διπλα στον Τακη Καρεστο στιγμες σημαντικες της ζωης. Χαρης αυτου βρηκα και την νεα οικογενεια στο αθλημα αυτο οταν επεστρεψα στην Ελλαδα.

Πολλοι απο εσας ζησατε πολυ περισοτερες στιγμες μαζι του, μα πιστευω πως ολοι τον αγαπησαμε το ιδιο πολυ. Ο καθενας για τους δικους του λογους.

Το μεγαλειο ενος ανθρωπου ειναι να παραμεινει ταπεινος και να προοδευει στην ζωη. Ο Τακης ο Καρετσος ηταν για εμενα ακριβως αυτο το πραγμα. Ενας ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Ο ανθρωπος που αγαπουσε το καθε παιδι οσο και τα δικα του. Ο ανθρωπος που μαθαινε απο τα παιδια οσο τα διδασκε. Αραγε υπαρχει καποιος αναμεσα μας που δεν ενιωσε στο βλεμμα του οτι τον κοιταζει σαν παιδι?

Αυτο το γεγονος με εκανε να αγαπησω και να σεβομαι τον ΑΝΘΡΩΠΟ Τακη Καρετσο.

Αναπαυσου εν ειρηνη Τακη.

Ευχαριστω τον Μιχαλη Μπουζα για την τιμη που μου εκανε και ζητησε την μεταφραση του αρθρου του στην ρουμανικη, την Αλεξανδρα Κρητίδη για το art design της σελίδας και της πρώην (αλλα σε καμια περιπτωση λιγότερο αγαπημένης, μεχρι να συναντησω τον Τακη) συζυγου μου Antreea Vintila για την βοηθεια και το edit της μεταφρασης.

Δημοσθένης Καραγιάννης

Martie 2005 ...

Primul Strike Eurochallenge în Salonic ..

Cu arme doua bile, o manusa mecanica si destula nebunie, am început eforturile mele .. si doar faptul ca jucam intre cei mai mari jucatori europeni a fost de ajuns ... Totusi am vrut sa am si un rezultat bun. Din spatele meu, un om mare m-a privit pentru o lungă perioadă de timp... auzisem despre el, un jucator de top în Grecia, iar pentru cei ce nu-l stiau, era un "om dificil" ...ma gandeam  "Ce vrea si el acum?" in timp ce jocurile de 140 veneau la rand.. "Sa-ti spun ceva?" mi-a spus în ultimele două jocuri .. "tinteste acolo si joaca" ..  ... si miraculos multe popice peste 400 .. "Stie ceva mai mult fata de restul... "m-am gândit eu.

Am început antrenamentele .. programate sa dureze două ore, antrenamentele durau de fapt trei, patru de ore ... Pentru că atunci când vedea pe cineva care iubeste bowlingul, manat fiind de pasiune, făcea totul pentru a-l ajuta ..  jucam pe pista 4, el facea antrenament pe pista 14 si tipa de departe la erorile si prostiile pe care le faceam in jocul meu.

Photos Geanina Dumitrascu

"Legătura" avea în curând să vină ... două personalităti foarte diferite au devenit amici pentru că intre ei exista respect reciproc, apreciere si încredere. Rezultatele antrenamentului au început să apară si ele si asa am început să participam impreuna la competitii ... Il urmaream ... era obligatoriu, antrenamente indelungate înainte de fiecare meci oficial ... portbagajul plin de fiecare dată cu bile ... ma intrebeam "Pentru ce vrea atatea bile?"... apoi mi-am dat seama ... celebra hârtie cu notite in cutia de la ochelari ... pentru fiecare pista, în fiecare sala …notite ... ma îndemna să fac si eu la fel ... leneveam ... si, desigur, trezitul de dimineata... formalitati două ore înainte de meci pentru a-mi pregăti în mod corespunzător corpul... acelasi comportament sportiv pentru multi ani ... nimic nu este întâmplător ... Disciplina competitionala si seriozitatea  cu care se confruntă fiecare joc separat sunt ceea ce l-au tinut in top toti acesti ani ... O seriozitate inteleasa gresit de multi în momentul competitiei, dar nu-i pasa ... scopul a fost topul ... De multe ori nu-mi vorbea si părea supărat .. . "Ce cacat s-a intamplat iar?" Ma enerveam si eu.. concluzie după ani  ... când eu nu jucam la inaltimea asteptarilor, el se infuria mai mult ca mine... Bowlingul a fost familia lui a doua.

photos

Geanina Dumitrascu

Nu voi uita niciodată medalia de bronz a echipei nationale, luata la Viena ... L-am sunat pentru felicitări ... era trist ... pierduse două spares in semifinala ... apoi am vazut scorul ... 1423 de popice făcuse in calificari. . !!! Contributie uriasă la calificarea echipei în finala ... si totusi el nu a fost multumit ... a pierdut două spares ... Când exista posibilitatea pentru ceva mai mult, posibilitatea trebuie să fie exploatata....

Cea mai mare scoala pentru mine a fost colaborarea mea cu el în pro-shop la Strike în Salonic. Profesional 100% ... certurile noastre aproape în fiecare zi (usor aprinse!) Deoarece ambii am vrut cele mai bune rezultate in muncă ... dar, la sfârsitul zilei, împreună la antrenament ... Jucatori de top si nu numai, antrenori, ascultau cu atentie si a cereau sfatul lui atunci când faceau o bila sau daca ereau in cautare de o solutie pentru managmentul unui model de ungere ...

Greu admitea că a gresit ... poate ca elementele de egoism si încredere în sine sunt necesare pentru a se realiza aceasta reteta ...

Dar sufletul unui om il citesti atunci când il vezi cum tratează copii .. iubire neconditionata ... Vedeai zâmbetul perpetuu atunci când facea antrenament ... mare exemplu, medalia de aur de Juniors de la Salonic din 2007 ... Copiii inspirati de el si motivati de a performa cel mai bun joc al lor. Nu ezitata sa poarte pălăria de Mos Crăciun pentru a distribui cadouri de Crăciun ...


photo

Geanina Dumitrascu

17 Februarie ... începutul unei mari bătălii inegale ... si totusi ... cu rezerve mentale incredibile a rezistat pe picioare ... a luptat dincolo de capacitătile sale si reusise ... noi începusem să sperăm ... chiar si bowling a jucat atunci.. !!!

... Decembrie..din nou dificultăti ... nu a rezistat... poate ca un grup de îngeri a vrut să învete bowling si în cele din urmă au decis să ia cu ei cel mai potrivit om .. !!

Multumesc pentru tot. Pentru că ai fost si vei fi pentru intotdeauna în inima mea prietenul meu ..

Mostenirea ce lasi este uriasa..Sper ca se vor gasi oameni care sa o duca mai departe si sa te faca să zâmbesti de acolo de sus, cu succesele bowlinglui grecesc ...

Cursul unei legende cu numere.

Desi uneori cifrele nu spun adevărul în acest caz reflectă pe deplin parcursul celui mai bun jucător grec. În afară de cele 13 campionate la nivel national si o medalie de bronz cu echipa natională, pe care am mentionat-o mai sus, colectia de medalii s-a îmbogătit cu patru de bronz la nivel european individ. Merita o referire la acestea.

San Marino 1990. Prima medalie, nu numai pentru sine, ci si pentru culorile Greciei, a venit în statul San Marino. În calificari, după 15 jocuri (cate un joc împotriva fiecaruia dintre adversari) a reusit să se califice la Final Four al doilea. Calificarea pentru Marea Finală au avut loc într-un joc. Acolo el a pierdut in fata lui Finn Tom Hall cu 256-172. Insa prima medalie de bronz a fost un mare lucru si începutul unei mari cariere în domeniu.

Olanda 2002. Acesta a fost anul care a schimbat modelul de calificari. Jucatorii au jucat trei runde de opt jocuri. Dimitris Karetsos a reusit să se califice pe locul doi (1812 popice, 1784, 1786), în finala de opt. În prima fază a finalei a câstigat impotriva belgianulu Ivan Van Eiken cu 2-0 (197-174, 221-189), iar medalia de bronz a venit din nou pentru culorile Greciei. În lupta pentru finala, după o "bătălie" senzationale a pierdut in fata englezului Nick Frogkat cu 2-1 (257-210, 203-234, 213-224).

photo

Geanina Dumitrascu

Ankara 2004. În capitala Turciei a reusit încă o dată să facă simtită prezenta bowlingului greacesc. 12 jocuri ungerea scurta (2269 popice) si 12 în "lung" (2476 popice), si ocupă pozitia a sasea după meciurile de calificare. În primul meci din finala de opt, a câstigat impotriva olandezului Remko Vermpoun cu 2-0 (204-198, 253-213), iar medalia de bronz a fost adăugata la colectia campionului grecesc. Detinătorul titlului acelui an, campionul din San Marino, Reggie Domenico a castigat semifinala cu campionul grec cu 2-0 (158-193, 200-211).

Ankara 2010. Aceasta calatorie "de aur" cu patru medalii de bronz realizate în octombrie anul trecut în Turcia. În primul rând a depăsit jocuri de calificare. 1676 popice în opt jocuri pe ungere "scurta", 1693 pe "lunga", 1780 pe "mixta", al patrulea în clasamentul final si asigurarea ca va participa în faza finală. Adversar în primul meci din Ucraina Kalika si victoriaepentru Karetsos cu 2-1 (189-207, 202-190, 225-173). A patra medalie de bronz a fost o realitate. Poate ca infrangerea suferita in jocul cu suedezul Eklount cu 2-0 (204-247, 222-228), precum si excluderea din finala au lăsat un gust amar, insa bucuria ca bowlingul  grecesc s-a găsit din nou în prim-plan, a fost mult mai mare.

Puteti citi interviul pe care mi l-a dat în septembrie 2011. Inca o "imagine" asupra cum vedea Karetsos bowlingul ..

1. Primul "contact" cu sportul?

Primul “contact” a fost făcut din întâmplare în 1975 si a trebuit să câstige un pariu pus cu cei doi veri ai sai. Deci primul contact si scorul de 153. Victorie si lupta revansa. Din nou câstiga dar cu scor 147 (nu-i rău). Acestea s-au intamplat în Kermit bowling din Kallithea ".

2. Care sunt elementele care ti-au atras interesul de a te implica in bowling, mai ales in perioada in care sportul a fost "neexistent"?

Principalele caracteristici sunt pentru mine si multe si mai ales  "magice". Greu de găsit un alt sport care are caracteristici sale. Să vedem: nu exista limită de vârstă - există jucători de 80 de ani si chiar mai mult, precum si jucatori de 8-10 ani, nu exista contact fizic, nu exista discriminare umana, nu exista dependentă de vreme, nu exista un tip de corp specific si in final nu depinde de adversary daca tu veu castiga sau pierde. Ce altceva ar putea cineva cere de la un joc? "


3. Esti unul dintre jucătorii cu experienta pistelor "din lemn". Cât de diferit este bowlingul astăzi fata de "climatul" fiecarei ere dar si partea competitionala datorita trecerii la pistele sintetice?
"Da, este diferit. Si multi ar spune ca la început nu existau cluburi sportive, asa cum sunt in ziua de azi, au fost doar sali de bowling si fiecare sala a avut echipa sa. Au fost putine si domina prietenia.
Nu au fost cunostiintele pe care le avem astăzi, si in general, domina echipa cu cea mai multa pasiune. Dar a fost mai "romantic". Îmi amintesc după fiecare joc, cum lăsam diferentele dintre noi înla sala de bowling si împreună ne duceam la taverna pentru ... al doilea tur. A fost logic pentru că "jucătorii" au fost putini si se cunosteau intre ei. Odată cu dezvoltarea am devenit mai multi si ne-am pierdut între noi. În fiecare perioada apar lucruri pozitive dar si negative. Aceasta este o evolutie naturala pentru toate sporturile si la bowling nu ar putea fi altfel.
În ceea ce priveste partea competitiva, cineva putea spune ca pistele de lemn nu au nimic in comun cu cele sintetice. Stim cu totii că lemnul este "viu", si ca produsul din lemn se schimbă aproape zilnic. Desigur este influentat de conditiile meteorologice (căldură, umiditate, etc.). Un alt element pe care l-au avut pistele din lemn a fost schimbărea si uzura aparute de la frecarea bilei în momentul loviturii. Acestea erau principalele motive pentru care pistele din lemn prezenteau in prima parte si in mijlocul lor mai multa uzura si un "patch", o pata inchisa la culoara din cauza pierderii de "lac", de la suprafată. "

4. Multi din afara sportului nu sunt convinsi ca bowlingul este un sport si îl considera numai un mediu de divertisment. Ce argumente ai folosi pentru a ii convinge ca se inseala?

"În fiecare sport sportivul care participă trebuie să aibă un har special sau mai multe. În bowling cu siguranta iti trebuie mai mult decat unul.
Un bowler trebuie să aibă conditie fizică bună, deoarece vor exista situatii in care va fi nevoit sa  lupte timp de mai multe ore. Există situatii în care se poate ajunge la 6 pana la 8 ore.
Fiecare atlet trebuie să facă multe calcule în timpul unui meci. Trebuie sa fie dotat cu multa concentrare, să fie mereu calm si nu fie influentat de factori externi.
Pozitia finală la linia de fault pe un singur picior, necesită un bun echilibru.
Fiecare atlet trebuie să aibă o multime de cunostinte despre materiale (bile, conditiile "ungere" , variatii ale acestora.) 

La un nivel înalt cu siguranta sunt necesare si diverse cunostiinte ale anumitor "sisteme" . (Sistem de reglare a "primei bile", sistem de spare, etc.). Deci, vedem că jucand bowling nu există putine abilitati ce trebuie activate, din contra. chiar multe. Voi mentiona aici unele dintre "beneficiile", pe care le are bowlingul in fata altor sporturi. Fără limită de vârstă, fara necesar de vreun tip specific de corp, fara contact fizic, fara dependenta de adversar, fara conditii meteorologice specifice. Cred că nu e putin.

5. Care sunt sfaturi primare pe care le-ai da unui nou jucător care vrea să facă primii pasi în domeniu?

"Cel mai bun sfat pentru cei care au început deja si au intrat în lumea magică a bowlingului este sa se inscrie la un club sportiv si să devină sportivi activi. Prin cluburile sportive vor găsi unii antrenori care sa-i ajute să învete primii pasi si sa fie capabili să-I transforme în "campioni". Pentru prietenii care nu au eliberat încă prima bila, sfatul meu este să facă acest lucru cât mai repede posibil."

6. Cât de important este pentru un jucator sa aiba materialele potrivite în mâinile lui?

"Îmi amintesc momentul în care am făcut primii mei pasi in bowling, exista un singur tip de material pentru bile. În jurul 1990 a început marea dezvoltare a materialelor de fabricare a bilelor si au aparut pe piata primele bile din alte materiale ceea ce a dus la îmbunătătirea reactiei in bila si astfel jucatorii au fost ajutati. 
In ziua de astăzi materialele s-au îmbunătătit foarte mult si ofera atletului un "atuu" important.
Desigur, nu numai materialele ajuta, insa acestea joacă un rol decisiv în rezultatele atletului. Trebuie insa să se stie când si unde să fie folosita. Prin urmare, acest lucru duce la necesitatea de a tine pasul cu dezvoltarea si utilizarea acestora. "


7. Nenumerate meciuri oficiale si călătorii în jurul lumii. Care sunt momentele competitionale care vor rămâne de nesters în mintea ta si care este sala competitionala pe care ai recomanda-o prietenilor de sport pentru o vizita?

"Cred că sunt unul din norocosii sportului pentru că în toti acesti ani in bowling am avut ocazia sa "trăiesc"aproape totul. Nu pot alege doar un moment competitional. Voi mentiona doar câteva care pentru mine sunt cele mai importante.

Primul meu campionat national (1984 Atena)
Prima mea implicare cu echipa natională (Barcelona 1989)
Intrare mea în finala Campionatului European (1990, Olanda).
Prima mea medalie la nivel european (1991 San Marino)
Cucerirea tuturor medaliilor de aur la primele Jocuri mediteraneene (Cipru 1994).
Primul meu joc oficial de 300 (Kifissia 1995)
Medalia de bronz cu echipa nationala masculina in europene (Austria, 2007).
Medalia de aur cu nationala de juniori a Greciei, ca antrenor (2007)
Toate campionatele nationale pe care le-am câstigat (15)
Cele patru medalii de la Campionatele europene (1991 din San Marino) (Olanda, 2002), (2004 și 2010) Turcia

Fiecare moment are propria frumusete si fiecare dintre ele m-a umplut de emotii.

În ceea ce priveste partea de intrebare referitoare la sala competitionala pentru mine este cu siguranta Templul de bowling din America în Reno, Nevada. O sala de 80 de piste fără pilon, cu tribuna cu 2500 de locuri, cu statie de prim-ajutor, restaurante, pista speciala pentru  filmarea jucatorului, pro-shops etc ".

8. Acum un an ai decis să te retragi de la echipa natională. Cât de grea a fost pentru tine această decizie?

"Poate cea mai dificilă decizie pe care am luat-o pana acum deoarece participarea la echipă natională pentru mine este cea mai mare onoare a unui atlet. Cred că toate lucrurile trebuie să ajungă la capăt si a venit si randul meu. De asemenea, consider că exista multi sportivi capabili să reprezinte următoarele echipele nationale. Dar sper să fiu în măsură, în viitor, sa imi mai pot ajuta "iubita" mea (echipa nationala) in cazul in care va fi nevoie, de pe o alta pozitie."

9. Ca antrenor crezi că bowlingul grecesc poate avea un rol în prim-plan la nivel european si/sau nivel mondial?

Nu doar cred, pur si simplu sunt sigur că putem si că se va întâmpla în viitor. Mai mult, rezultatele ultimilor ani arată în mod clar ca in ultimii ani s-au facut mari progrese, atat sportivii cat si "factorii" necesari ca sa inaintam cu bowlingul grecesc. S-au facut miscari serioase si din partea federatiei dar si la nivel privat.

Cunoscând pasiunea grecilor si incapatanarea lor cred ca bowlingul ni se potriveste perfect. Sunt sigur că viitorul bowlingului greacesc va fi mult mai bun. "

scris de Michalis Bouzas
traducere in romana Dimosthenis Karagiannis
edit traducere Andreea Vintila



Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

Ένας θρύλος με τα μάτια ενός φίλου




Μάρτιος του 2005…

1ο  Eurochallenge στο Strike Θεσσαλονίκης..

Με όπλα ένα δίμπαλο, ένα «ρομποτικό» γάντι και αρκετή τρέλα ξεκίνησα τις προσπάθειές  μου.. και μόνο που έπαιζα ανάμεσα στους μεγαλύτερους ευρωπαίους παίκτες μου ήταν αρκετό... Παρόλο αυτά ήθελα και το καλό αποτέλεσμα. Από πίσω μου για αρκετή ώρα με παρακολουθούσε ένας μεγαλόσωμος άντρας... τον είχα ακουστά, κορυφαίος παίκτης της Ελλάδας αλλά για όσους δεν τον γνώριζαν «δύστροπος»...  «Τι θέλει τώρα αυτός;;»  γκρίνιαζα από μέσα μου καθώς το 140 πήγαινε σύννεφο.. « Να σου πω κάτι;» μου λέει στα δύο τελευταία παιχνίδια.. «σημάδεψε εκεί και παίξε»..Δεν είχα τίποτα να χάσω... και ως εκ θαύματος αρκετές κορίνες πάνω από τις 400.. « Κάτι παραπάνω από τους υπόλοιπους ξέρει αυτός..»  συλλογίστηκα.

Ξεκινήσαμε προπονήσεις.. Οι προγραμματισμένες δίωρες προπονήσεις εξελισσόνταν σε τρίωρες και τετράωρες...Γιατί όταν έβλεπε κάποιον να αγαπάει το μπόουλινγκ παθιαζόταν και αυτός μαζί του και έκανε τα πάντα για να τον βοηθήσει..  Έπαιζα στον διάδρομο 4, αυτός έκανε προπόνηση στο διάδρομο 14 και φώναζε για τα λάθη και τις μα...ίες που έκανα στο παίξιμό μου.

Το «δέσιμο» δεν άργησε να έρθει... δύο άκρως αντικρουόμενες προσωπικότητες έγιναν φιλαράκια γιατί υπήρχε αμφίδρομος σεβασμός, εκτίμηση και εμπιστοσύνη. Τα αποτελέσματα των προπονήσεων άρχισαν να φαίνονται και έτσι αρχίσαμε τις κοινές καθόδους σε αγώνες... Τον παρακολουθούσα... Απαραίτητη η πολύωρη προπόνηση πριν από κάθε επίσημο αγώνα... Το πορτ μπαγκάζ γεμάτο κάθε φορά με μπάλες... Αναρωτιόμουν «τι τις θέλει τόσες μπάλες»...  μετά κατάλαβα... το περίφημο χαρτάκι με τις σημειώσεις στην κασετίνα των γυαλιών... για κάθε διάδρομο, σε κάθε αίθουσα σημειώσεις... Με προέτρεπε να το κάνω και εγώ... τεμπέλιαζα... και φυσικά το πρωινό ξύπνημα...  τυπολατρικά δύο ώρες πριν τους αγώνες για να προετοιμαστεί κατάλληλα το σώμα... επί χρόνια η ίδια αγωνιστική συμπεριφορά... τίποτα δεν είναι τυχαίο...  Η αγωνιστική πειθαρχία και η σοβαρότητα που αντιμετώπιζε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά είναι αυτά που τον διατήρησαν στην κορυφή όλα αυτά τα χρόνια...  Μία σοβαρότητα που πολλοί την παρεξηγούσαν την ώρα του αγώνα αλλά δεν τον ένοιαζε... ο στόχος ήταν η κορυφή... Πολλές φορές δεν μου μιλούσε και έδειχνε τσατισμένος... «τι σκ..τά έγινε πάλι;» τσατιζόμουνα και εγώ.. το συμπέρασμα μετά από χρόνια... όταν δεν έπαιζα σύμφωνα με τις δυνατότητές μου αυτός θύμωνε περισσότερο από μένα... Το μπόουλινγκ ήταν η δεύτερη οικογένειά του…

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το χάλκινο μετάλλιο της εθνικής στη Βιέννη... τον πήρα τηλέφωνο για συγχαρητήρια... ήταν στεναχωρημένος... είχε χάσει δύο spare στον ημιτελικό... μετά είδα τα σκορ... 1423 κορύνες είχε κάνει στα προκριματικά..!!!  Τεράστια η συμβολή του στην πρόκριση της ομάδας στα τελικά... και όμως δεν ήταν ικανοποιημένος... είχε χάσει δύο spare... Όταν υπάρχει η δυνατότητα για το κάτι παραπάνω πρέπει να την αξιοποιείς...


Το μεγαλύτερο σχολείο για μένα ήταν η συνεργασία μαζί του στο pro-shop στο Strike στη Θεσσαλονίκη. Επαγγελματίας 100%... Οι καβγάδες μας σχεδόν καθημερινοί (δεν ήθελε και πολύ!) γιατί και οι δύο θέλαμε το καλύτερο αποτέλεσμα στη δουλειά... όμως στο τέλος της ημέρας μαζί παρεούλα προπόνηση... Κορυφαίοι ευρωπαίοι και όχι μόνο,  παίκτες και προπονητές,  άκουγαν με προσήλωση και ζητούσαν τη συμβουλή του όταν επρόκειτο να φτιάξουν μία μπάλα ή δυσκολεύονταν να βρούνε μία λύση διαχείρισης ενός pattern...

Δύσκολα παραδεχόταν ότι έκανε λάθος... ίσως αυτά τα στοιχεία εγωισμού και αυτοπεποίθησης να είναι απαραίτητα για να πετύχει η συνταγή...

Αλλά τη ψυχή ενός ανθρώπου τη διαβάζεις όταν τον βλέπεις πως αντιμετωπίζει τα παιδιά.. Ανιδιοτελής αγάπη...  Έβλεπες το διαρκές χαμόγελό του όταν έκανε προπόνηση... τρανταχτό παράδειγμα το χρυσό μετάλλιο των τζούνιορς στη Θεσσαλονίκη το 2007... Τα ενέπνεε και τα έκανε να βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό...  Δεν δίσταζε να φοράει το σκούφο του Άι Βασίλη για να μοιράσει δώρα τα Χριστούγεννα...

17 Φεβρουαρίου... η αρχή μιας μεγάλης άνισης μάχης... και όμως... με απίστευτα ψυχικά αποθέματα στάθηκε στα πόδια του...πάλευε πέραν  των δυνατοτήτων του και τα κατάφερνε... αρχίσαμε να ελπίζουμε... μέχρι και μπόουλινγκ έπαιζε..!!!

…Δεκέμβριος..νέες δυσκολίες... λύγισε... μία ομάδα αγγέλων μάλλον ήθελε να μάθει μπόουλινγκ και αποφάσισαν τελικά να πάρουν μαζί τους τον πιο κατάλληλο άνθρωπο..!!

Σε ευχαριστώ για όλα..πάνω από όλα γιατί ήσουν και θα είσαι για πάντα στην καρδιά μου φίλος μου..

Η κληρονομιά που αφήνεις τεράστια..εύχομαι να βρεθούν κάποιοι να την αξιοποιήσουν ώστε να χαμογελάς από εκεί ψηλά με τις επιτυχίες του ελληνικού μπόουλινγκ…

Η πορεία ενός θρύλου με νούμερα

Αν και πολλές φορές τα νούμερα δεν λένε την αλήθεια σε αυτή την περίπτωση αντικατοπτρίζουν πλήρως την πορεία του καλύτερου Έλληνα παίκτη. Εκτός από τα 13 πανελλαδικά πρωταθλήματα και το χάλκινο μετάλλιο με την Εθνική ομάδα για το οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω η συλλογή μεταλλίων εμπλουτίστηκε και με τέσσερα χάλκινα σε ατομικό ευρωπαϊκό επίπεδο. Μία αναφορά σε αυτές τις τέσσερις πολύ μεγάλες επιτυχίες αξίζει τον κόπο.

Σαν Μαρίνο 1990. Το πρώτο μετάλλιο, όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για τα ελληνικά χρώματα, ήρθε στο κρατίδιο του Σαν Μαρίνο. Στα προκριματικά μετά από 15 παιχνίδια (κόντρα με όλους τους αντιπάλους, από ένα παιχνίδι) κατάφερε να προκριθεί στην τελική τετράδα ως δεύτερος. Η πρόκριση στο μεγάλο τελικό κρινόταν σε ένα παιχνίδι. Εκεί έχασε από τον Φιλανδό Τομ Χολ με 256-172. Όμως το πρώτο χάλκινο μετάλλιο ήταν γεγονός και η αρχή μια σπουδαίας καριέρας στο χώρο είχε γίνει.

Ολλανδία 2002. Ήταν η χρονιά που άλλαξε ο τρόπος διεξαγωγής των προκριματικών. Οι παίκτες έπαιξαν τρεις γύρους των 8 παιχνιδιών. Ο Δημήτρης  Καρέτσος κατάφερε να προκριθεί ως δεύτερος (1812 κορύνες, 1784, 1786) στην τελική οχτάδα. Στην πρώτη φάση των τελικών κέρδισε τον Βέλγο Ιβάν Βαν Έικεν με 2-0 ( 197-174, 221-189) και το χάλκινο μετάλλιο ήρθε και πάλι για τα ελληνικά χρώματα. Στη μάχη για τον τελικό, μετά από μία συγκλονιστική «μάχη» έχασε από τον Άγγλο Νικ Φρόγκατ με 2-1 ( 257-210, 203-234, 213-224).

Άγκυρα 2004. Στην πρωτεύουσα της Τουρκίας κατάφερε και πάλι να κάνει αισθητή την παρουσία του ελληνικού μπόουλινγκ. 12 παιχνίδια στο «κοντό» λάδωμα (2269 κορύνες) και
12 στο «μακρύ» (2476) και κατάληψη της έκτης θέσης μετά τους προκριματικούς αγώνες. Στην πρώτη αναμέτρηση, στα πλαίσια της τελικής οχτάδας, κέρδισε τον Ολλανδό Ρέμκο
Βερμπούν με 2-0 ( 204-198, 253-213) και το χάλκινο μετάλλιο προστέθηκε στη συλλογή του τότε πρωταθλητή Ελλάδας. Κάτοχος του τίτλου εκείνης της χρονιάς ο πρωταθλητής του Σαν Μαρίνο Ρέτζι Ντομένικο που στα ημιτελικά κέρδισε τον Έλληνα πρωταθλητή με 2-0 ( 158-193, 200-211).


Άγκυρα 2010. Η «χρυσή» αυτή διαδρομή με τα τέσσερα χάλκινα μετάλλια ολοκληρώθηκε τον προηγούμενο Οκτώβριο στην Τουρκία. Πρώτα ξεπέρασε τον σκόπελο των προκριματικών παιχνιδιών. 1676 κορύνες στα 8 παιχνίδια στο «κοντό» λάδωμα, 1693 στο «μακρύ» , 1780 στο «μικτό» , τέταρτος στην τελική κατάταξη και εξασφάλιση συμμετοχής στην τελική φάση. Αντίπαλος στην πρώτη αναμέτρηση ο Ουκρανός Καλίκα και νίκη για τον Καρέτσο με 2-1 ( 189-207, 202-190,225-173). Το τέταρτο χάλκινο μετάλλιο ήταν μία πραγματικότητα .Μπορεί η ήττα στη συνέχεια από τον Σουηδό Έκλουντ με 2-0 ( 204-247, 222-228) και ο αποκλεισμός από τον τελικό να άφησε μία πικρή γεύση αλλά η χαρά , που το ελληνικό μπόουλινγκ βρέθηκε και πάλι στην πρώτη γραμμή, ήταν πολύ μεγαλύτερη.

Μπορείτε να διαβάσετε μία συνέντευξη που μου είχε δώσει το Σεπτέμβριο του 2011. Μία ακόμη «εικόνα» για το πώς έβλεπε το μπόουλινγκ..



1. Η πρώτη «επαφή» με το άθλημα;

 “Η πρώτη επαφή έγινε όπως τις περισσότερες φορές κατά τύχη, το 1975 και “έπρεπε” να κερδίσω μαζί με τα δυο ξαδέλφια μου το στοίχημα από την άλλη ομάδα, Πρώτη επαφή λοιπόν και το σκορ 153. Νίκη και αγώνας ρεβάνς. Ξανά νίκη αλλά το σκορ 147 (όχι και άσχημα). Αυτά έγιναν στο Kermit bowling στην Καλλιθέα”. 

2. Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που προσέλκυσαν το ενδιαφέρον σου να ασχοληθείς με το μπόουλινγκ, την εποχή μάλιστα που το άθλημα βρισκόταν στην «αφάνεια»;

Τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι  για μένα και πολλά και “μαγικά”. Δύσκολα θα βρεις άλλο άθλημα  που να έχει τα δικά του. Πάμε λοιπόν να τα δούμε: Δεν έχει όριο ηλικίας. Υπάρχουν παίκτες σε ηλικίες των 80 και πάνω όπως και 8 - 10 ετών. Δεν έχει σωματική επαφή. Δεν έχει ανθρώπινη κρίση. Δεν έχει εξάρτηση από τις καιρικές συνθήκες. Δεν είναι απαραίτητος συγκεκριμένος σωματότυπος και τέλος δεν έχει εξάρτηση από τον αντίπαλο. Τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος από ένα άθλημα;” 


3. Είσαι  από  τους  παίκτες  που γνώρισαν τους «ξύλινους» διαδρόμους.  Πόσο  διαφορετικό είναι το μπόουλινγκ στις μέρες μας όσον αφορά το «κλίμα» της κάθε εποχής αλλά και στο αγωνιστικό μέρος λόγω της μετάβασης  στους  συνθετικούς διαδρόμους; 

“Ναι είναι διαφορετικά. Και πολύ θα έλεγα. Στην αρχή δεν υπήρχαν σύλλογοι όπως σήμερα, υπήρχαν μόνο τα μπόουλινγκ και κάθε μαγαζί είχε την ομάδα του. Ήταν λίγα και κυριαρχούσε πολύ η παρέα. 
Δεν υπήρχαν και οι γνώσεις που έχουμε σήμερα και γενικά επικρατούσε η ομάδα με το περισσότερο πάθος. Ήταν όμως πιο “ρομαντικά”. Θυμάμαι μετά από κάθε αγώνα αφήναμε τις διαφορές μας στις πίστες και όλοι μαζί πηγαίναμε στην ταβέρνα για τον… δεύτερο γύρο. Ήταν και λογικό γιατί οι “παίκτες” ήταν λίγοι και γνωριζόντουσαν μεταξύ τους. Με την εξέλιξη γίναμε περισσότεροι και χαθήκαμε μεταξύ μας. Σε κάθε εποχή όμως υπάρχουν και τα θετικά και τα αρνητικά. Αυτό είναι μια φυσική εξέλιξη για όλα τα σπορ και στο μπόουλινγκ δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. 
Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι θα μπορούσε κάποιος να πει ότι οι ξύλινοι διάδρομοι δεν μοιάζουν σε τίποτα με τους συνθετικούς. Όλοι ξέρουμε ότι το ξύλο είναι “ζωντανό” και σαν αποτέλεσμα είναι να μεταβάλλεται σχεδόν καθημερινά. Επηρεάζεται βέβαια και περισσότερο από τις καιρικές συνθήκες (ζέστη, υγρασία, κ.λ.π.). Ένα άλλο στοιχείο που είχαν οι ξύλινοι διάδρομοι ήταν οι περισσότερες μεταβολές και η φθορά από την τριβή της μπάλας κατά την στιγμή της ρίψης. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που οι ξύλινοι διάδρομοι παρουσίαζαν στο μπροστινό κομμάτι και στο κέντρο αυτού περισσότερη φθορά και ένα “μπάλωμα” μια μαυρίλα λόγω της απώλειας του “βερνικιού” που είχε στην επιφάνεια”. 

4. Πολλοί εκτός χώρου αμφισβητούν εάν το μπόουλινγκ είναι άθλημα και το θεωρούν απλά ένα μέσο διασκέδασης. Ποια επιχειρήματα θα χρησιμοποιούσες για να τους μεταπείσεις; 

“Σε κάθε άθλημα ο αθλητής που συμμετέχει πρέπει να έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα ή και περισσότερα. Στο μπόουλινγκ λοιπόν δεν είναι μόνο ένα. 
Ο μπόουλερ πρέπει να έχει καλή φυσική κατάσταση γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που πρέπει να αγωνίζεται για αρκετές ώρες. Υπάρχουν φορές που φτάνει και στις 6 με 8 ώρες 
Κάθε αθλητής πρέπει να κάνει παρά πολλούς υπολογισμούς κατά την διάρκεια ενός αγώνα. Πρέπει να έχει πολλή αυτοσυγκέντρωση και να είναι πάντα ήρεμος και να μην επηρεάζεται από τους εξωτερικούς παράγοντες. 
Η τελική στάση στην γραμμή του foul είναι στο ένα πόδι που απαιτεί και καλή ισορροπία. 
Επίσης κάθε αθλητής πρέπει να έχει πολλές γνώσεις γύρω από τα υλικά (μπάλες, συνθήκες “λαδώματος” και μεταβολές αυτού.) Χάλκινο μετάλλιο στην Άγκυρα. Το κλείσιμο μιας καριέρας (ως διεθνής αθλητής) γεμάτη διακρίσεις

Σε υψηλό επίπεδο σίγουρα “απαιτούνται” και γνώσεις διαφόρων “συστημάτων”. (σύστημα προσαρμογής της “πρώτης” μπαλιάς, σύστημα  spare, κ.λ.π.). Βλέπουμε λοιπόν ότι παίζοντας κάποιος μπόουλινγκ δεν είναι λίγα αυτά που ενεργοποιεί. Θα αναφέρω εδώ και κάποια από τα “πλεονεκτήματα” που έχει απέναντι στα αλλά αθλήματα . Δεν έχει όριο ηλικίας, δεν απαιτεί συγκεκριμένο τύπο σώματος, δεν έχει σωματική επαφή, δεν έχει εξάρτηση από τον αντίπαλο, δεν προϋποθέτει συγκεκριμένες καιρικές συνθήκες. Νομίζω ότι δεν είναι λίγα. 

5. Ποιες είναι οι πρώτες συμβουλές που θα δίνατε σε ένα νέο παίκτη που θα ήθελε να κάνει τα «βρεφικά» του βήματα στο χώρο; 

“Η καλύτερη συμβουλή για αυτούς που ήδη έχουν ξεκινήσει και έχουν μπει στον “μαγικό” κόσμο του μπόουλινγκ  είναι να αποταθούν σε κάποιο σύλλογο και να γίνουν ενεργοί αθλητές. Μέσα από τους συλλόγους θα βρουν και κάποιους προπονητές που με την βοήθεια τους θα μάθουν τα πρώτα βήματα και θα μπορέσουν να εξελιχτούν σε “πρωταθλητές”. Για τους φίλους που ακόμη δεν έχουν ρίξει την ¨πρώτη” τους μπαλιά η συμβουλή μου είναι να το κάνουν όσο το γρηγορότερο δυνατόν”. 


6. Πόσο σημαντικό είναι για έναν παίκτη να έχει τα σωστά υλικά στα χέρια του;

 “Θυμάμαι την εποχή που έκανα τα “πρώτα” μου βήματα υπήρχε μόνο ένα υλικό κατασκευής για τις μπάλες. Γύρω στο 1990 άρχισε η μεγάλη ανάπτυξη των υλικών και παρουσιάστηκαν στην αγορά μπάλες με διαφορετικά υλικά κατασκευής και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να βελτιωθεί η αντίδραση της μπάλας και να βοηθηθούν οι παίκτες. 
Στην σημερινή “εποχή” τα υλικά έχουν βελτιωθεί πολύ και δίνουν στον αθλητή ένα σημαντικό “ατού” στα χεριά του. 
Σίγουρα δεν είναι μόνο αυτά που βοηθούν αλλά παίζουν ένα αρκετά καθοριστικό ρόλο στα αποτελέσματα του αθλητή. Πρέπει όμως να ξέρει πότε και που να τα χρησιμοποιεί. Αυτό λοιπόν φέρνει την ανάγκη να είναι ενήμερος για την εξέλιξη τους και για την χρήση τους”. 


7. Αμέτρητοι επίσημοι αγώνες, ανάλογα και τα ταξίδια σε όλο τον κόσμο. Ποιες  είναι οι αγωνιστικές στιγμές που θα μείνουν ανεξίτηλες στο μυαλό σου και ποιο είναι το αγωνιστικό εκείνο μέρος που θα συνιστούσες ανεπιφύλακτα στους φίλους του αθλήματος να επισκεφθούν; 

“Νομίζω ότι είμαι από τους τυχερούς στο χώρο γιατί στα τόσα χρόνια που είμαι στο μπόουλινγκ είχα την ευκαιρία να “ζήσω” σχεδόν τα πάντα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μόνο μια αγωνιστική στιγμή. Θα αναφέρω μερικές που για μένα είναι από τις πιο σημαντικές. 

  • Το πρώτο μου πανελλήνιο πρωτάθλημα ( 1984 Αθήνα) 
  • Η πρώτη μου συμμετοχή με την Εθνική ομάδα (1989 Βαρκελώνη) 
  • Η είσοδος μου στα τελικά  του Πανευρωπαϊκού  πρωταθλήματος (1990 Ολλανδία). 
  • Το πρώτο μου μετάλλιο σε πανευρωπαϊκό (1991 Σαν Μαρίνο) 
  • Η κατάκτηση όλων των χρυσών μεταλλίων στους 1ους Μεσογειακούς αγώνες (Κύπρος 1994). 
  • Το πρώτο μου επίσημο 300 (Κηφισιά 1995) 
  • Το χάλκινο μετάλλιο με την εθνική ανδρών  στους  πανευρωπαϊκούς (2007 Αυστρία).
  •         Η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου με την εθνική των juniors Ελλάδας σαν προπονητής (2007)             
  • Όλα τα πανελλήνια πρωταθλήματα που κέρδισα  (15) 
  • Τα 4 μετάλλια από τα πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα (1991 Σαν Μαρίνο), (2002 Ολλανδία),             (2004 και 2010 Τουρκία) 

Έχει η κάθε μία τη  δική της ομορφιά και με γέμισαν όλες συναισθήματα. 

Όσο για το αγωνιστικό μέρος για μένα σίγουρα είναι ο ναός του μπόουλινγκ στην Αμερική στο Ρίνο    
της Νεβάδα. Ένα στάδιο 80 διαδρομών χωρίς κολόνα, με κερκίδα 2500 καθισμάτων, με σταθμό πρώτων βοηθειών, εστιατόρια, ειδικό διάδρομο βιντεοσκόπησης μπόουλερ, μαγαζιά μπόουλινγκ κ.λ.π”. 

8. Πριν από ένα χρόνο αποφάσισες να αποσυρθείς από την εθνική ομάδα. Πόσο δύσκολη ήταν για σένα αυτή η απόφαση; 

“Ίσως η δυσκολότερη απόφαση μέχρι στιγμής γιατί η συμμετοχή στην Εθνική ομάδα για μένα είναι η ύψιστη τιμή για έναν αθλητή. Νομίζω ότι όλα τα πράγματα όμως κάποτε φτάνουν στο τέλος τους και έτσι ήρθε και η δική μου σειρά. Έκρινα επίσης ότι υπήρχαν αρκετοί ικανοί αθλητές να στελεχώσουν τις επόμενες Εθνικές ομάδες. Ελπίζω όμως να μπορέσω στο μέλλον  να βοηθήσω την “αγαπημένη” μου αν χρειαστεί ίσως από μια άλλη θέση”. 

9. Ως προπονητής πιστεύεις ότι το ελληνικό μπόουλινγκ μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε πανευρωπαϊκό ή και να καθιερωθεί ακόμη και σε παγκόσμιο επίπεδο; 

Δεν το πιστεύω απλά. Είμαι σίγουρος ότι μπορούμε και ότι θα γίνει και αυτό στο μέλλον. Έξαλλου τα αποτελέσματα των τελευταίων χρόνων το δείχνουν καθαρά. 
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλά βήματα προόδου και βελτίωσης και των αθλητών αλλά και όλων των “παραγόντων” που χρειάζονται για να πάμε το ελληνικό μπόουλινγκ μπροστά. Έχουν γίνει σοβαρές και καλές κινήσεις και από την ομοσπονδία αλλά και σε ιδιωτικό επίπεδο. 

Γνωρίζοντας το πάθος που διακρίνει τους Έλληνες αλλά και το πείσμα τους νομίζω ότι το μπόουλινγκ μας ταιριάζει απόλυτα. Είμαι σίγουρος ότι το μέλλον του ελληνικού μπόουλινγκ θα είναι πολύ καλύτερο”. 















Μπούζας Μιχάλης..