Οι Χρυσές Στιγμές του Ελληνικού Μπόουλινγκ

Αναμφίβολα, το μπόουλινγκ είναι ένα άθλημα που δεν χρίζει ιδιαίτερης προβολής από τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, όμως είναι ένα άθλημα που έχει χαρίσει κορυφαίες στιγμές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο για τα νικά χρώματα. Πάμε λοιπόν να κάνουμε μία αναδρομή στις "χρυσές" στιγμές του ελληνικού μπόουλινγκ τόσο για να θυμηθ"παλιοί" όσο και για να ενημερωθούν οι "νέοι"..!!! Στο πρώτο μέρος αυτού του αφιερώματος θα αναφερθούμε στις διακρίσεις σε ατομικό επίπεδο.

Κώστας Σακελλαρίου ( Ισραήλ 1993)

Σε μια εποχή που το ελληνικό μπόουλινγκ προσπαθούσε να « επιπλεύσει» στα ευρωπαϊκά νερά ήρθε η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου από τον Κώστα Σακελλαρίου, στο πανευρωπαϊκό κύπελλο πρωταθλητών στο Ισραήλ το 1993, για να αναταράξει για τα καλά αυτά τα νερά  και να δημιουργήσει μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις. Η μεγάλη μάχη  ξεκίνησε με 21 προκριματικά παιχνίδια. Κάθε παίκτης αντιμετώπιζε σε έναν αγώνα κάθε πρωταθλητή των υπολοίπων χωρών. Το σύνολο των κορυνών σε αυτά τα 21 παιχνίδια συν οι κορύνες «μπόνους» ( κορύνες που κέρδιζε ο αθλητής εάν κέρδιζε έναν αγώνα ή ξεπερνούσε κάποια συγκεκριμένα σκορ) έβγαζαν την τελική κατάταξη και τους τρεις πρώτους αθλητές που θα διεκδικούσαν τα μετάλλια. Μετά το πέρας των 21 αυτών παιχνιδιών ο Σακελλαρίου είχε εξασφαλίσει ένα μετάλλιο καθώς βρισκόταν στη δεύτερη θέση ( με 4683 κορύνες ) ενώ είχε και το καλύτερο παιχνίδι με 277. Στον ημιτελικό το εμπόδιο έμοιαζε ανυπέρβλητο , Μίκα Κοϊβονιέμι, κατά πολλούς ο κορυφαίος αυτή την εποχή Ευρωπαίος παίκτης. Και όμως ο Κώστα Σακελλαρίου με παιχνίδι 212 κέρδισε το φιλανδικό μεγαθήριο (198) και πέρασε στον μεγάλο τελικό. Αντίπαλος στον τελικό ο Σουηδός  Κάρλσον, δύο παιχνίδια σύνολο κορυνών. Σακελλαρίου 447 ( 224-223 )  Κάρλσον 411 ( 182-229) . Η ιστορία είχε γράψει ...Κώστας Σακελλαρίου πρωταθλητής Ευρώπης 1993.

Γιάννης Σταθάτος ( Χανιά 2009)

Έπρεπε να περάσουν 16 χρόνια για να έρθει και πάλι η κορυφή και να χαρίσει ο Γιάννης Σταθάτος τη δεύτερη "χρυσή" στιγμή στην ιστορία του ελληνικού μπόουλινγκ και μάλιστα στην Ελλάδα στην πανέμορφη πόλη των Χανίων. Μετά το πέρας των 24 προκριματικών παιχνιδιών ( 1710 στο "κοντό", 1679 στο "μικτό" και 1905 στο "μακρύ") ο Γιάννης κατέλαβε την έβδομη θέση εξασφαλίζοντας το δικαίωμα διεκδίκησης ενός μεταλλίου.  Στους "8" ξεπέρασε το εμπόδιο του Αυστριακού Ράουσερ με 2-1 νίκες "κλειδώνοντας" τουλάχιστον το χάλκινο μετάλλιο. Η συνέχεια όμως ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακή... Στα ημιτελικά αντίπαλος ο Σουηδός Μάρτιν Λάρσεν, πρώτο παιχνίδι ήττα αλλά με δύο εκπληκτικά παιχνίδια ( 278, 279) ο Έλληνας αθλητής ανέτρεψε την εις βάρος του κατάσταση κερδίζοντας το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό. Εκεί ο τίτλος δεν χανόταν με τίποτα... Αντίπαλος ο Γερμανός Κράμερ, πρώτο παιχνίδι και πάλι ήττα ( 168-199) όμως με δύο συνεχής νίκες ( 221-194, 247-205) ο Γιάννης Σταθάτος ήταν ο πρωταθλητής Ευρώπης για τη χρονιά του 2009.

Δημήτρης Καρέτσος

Αναμφίβολα ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές στο χώρο του ελληνικού μπόουλινγκ είναι ο Δημήτρης Καρέτσος. Η κατάκτηση τεσσάρων χάλκινων μεταλλίων σε πανευρωπαϊκό κύπελλο πρωταθλητών σε διάστημα 20 ετών αποδεικνύει και τη διάρκειά του ως αθλητής αλλά και το υψηλό επίπεδο στο οποίο βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια.

1. Σαν Μαρίνο 1990. Το πρώτο μετάλλιο, όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για τα ελληνικά χρώματα, ήρθε στο κρατίδιο του Σαν Μαρίνο. Στα προκριματικά μετά από 15 παιχνίδια (κόντρα με όλους τους αντιπάλους,  από ένα παιχνίδι) κατάφερε να προκριθεί στην τελική τετράδα ως δεύτερος. Η πρόκριση στο μεγάλο τελικό κρινόταν σε ένα παιχνίδι. Εκεί έχασε από τον Φιλανδό Τομ Χολ με 256-172. Όμως το πρώτο χάλκινο μετάλλιο ήταν γεγονός και η αρχή μια σπουδαίας καριέρας στο χώρο είχε γίνει.

2. Ολλανδία 2002. Ήταν η χρονιά που άλλαξε ο τρόπος διεξαγωγής των προκριματικών. Οι παίκτες έπαιξαν τρεις γύρους των 8 παιχνιδιών. Ο Καρέτσος κατάφερε να προκριθεί ως δεύτερος (1812 κορύνες, 1784 , 1786) στην τελική οχτάδα. Στην πρώτη φάση των τελικών κέρδισε τον Βέλγο Ιβάν Βαν Έικεν   με 2-0 ( 197-174, 221-189) και το χάλκινο μετάλλιο ήρθε και πάλι για τα ελληνικά χρώματα. Στη μάχη για τον τελικό , μετά από μία συγκλονιστική «μάχη» έχασε από τον Άγγλο Νικ Φρόγκατ με 2-1 ( 257-210, 203-234, 213-224). 

3. Άγκυρα 2004. Στην πρωτεύουσα της Τουρκίας κατάφερε και πάλι να κάνει αισθητή την παρουσία του ελληνικού μπόουλινγκ. 12 παιχνίδια στο «κοντό» λάδωμα (2269 κορύνες) και 12 στο «μακρύ» (2476) και κατάληψη της έκτης θέσης μετά τους προκριματικούς αγώνες. Στην πρώτη αναμέτρηση, στα πλαίσια της τελικής οχτάδας , κέρδισε τον Ολλανδό Ρέμκο Βερμπούν με 2-0 ( 204-198, 253-213) και το χάλκινο μετάλλιο προστέθηκε στη συλλογή του τότε πρωταθλητή Ελλάδας. Κάτοχος του τίτλου εκείνης της χρονιάς ο πρωταθλητής του Σαν Μαρίνο Ρέτζι Ντομένικο που στα ημιτελικά κέρδισε τον Έλληνα πρωταθλητή με 2-0 ( 158-193, 200-211).

4. Άγκυρα 2010. Η «χρυσή» αυτή διαδρομή με τα τέσσερα χάλκινα μετάλλια ολοκληρώθηκε τον προηγούμενο Οκτώβριο στην Τουρκία. Πρώτα ξεπέρασε τον σκόπελο των προκριματικών παιχνιδιών. 1676 κορύνες στα 8 παιχνίδια στο «κοντό» λάδωμα, 1693 στο «μακρύ» , 1780 στο «μικτό» , τέταρτος στην τελική κατάταξη και εξασφάλιση συμμετοχής στην τελική φάση. Αντίπαλος στην πρώτη αναμέτρηση ο Ουκρανός Καλίκα και νίκη για τον Καρέτσο με 2-1 ( 189-207, 202-190,225-173). Το τέταρτο χάλκινο μετάλλιο ήταν μία πραγματικότητα .Μπορεί η ήττα στη συνέχεια από τον Σουηδό Έκλουντ με 2-0 ( 204-247, 222-228) και ο αποκλεισμός από τον τελικό να άφησε μία πικρή γεύση αλλά η χαρά , που το ελληνικό μπόουλινγκ βρέθηκε και πάλι στην πρώτη γραμμή, ήταν πολύ μεγαλύτερη. Το βέβαιο είναι ότι η παρουσία του Δημήτρη Καρέτσου και των υπολοίπων αθλητών όλα αυτά τα χρόνια στους ευρωπαϊκούς «διαδρόμους» έδρασε καταλυτικά ώστε οι Ευρωπαίοι να «υπολογίζουν» για τα καλά πια τους Έλληνες αθλητές.

                                                                    

Νατάσα Ροβιθάκη ( Λετονία 2006) 

Ως τη μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού γυναικείου μπόουλινγκ μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου από τη Νατάσα Ροβιθάκη στο πανευρωπαϊκό κύπελλο πρωταθλητών στη Λετονία το 2006. Μετά τα 24 προκριματικά παιχνίδια ( 1712 κορύνες στο "κοντό" λάδωμα, 1491 στο "μακρύ" και 1521 στο "μικτό") η Νατάσα βρισκόταν στην όγδοη θέση της γενικής κατάταξης εξασφαλίζοντας μία θέση στα τελικά της διοργάνωσης. Στην πρώτη φάση των των νοκ-άουτ αγώνων η Ελληνίδα πρωταθλήτρια έπρεπε να αντιμετωπίσει την καλύτερη και πιο σταθερή μέχρι εκείνη τη στιγμή παίκτρια των αγώνων την Αγγλίδα Φιόνα Μπάνκς, η οποία είχε τερματίσει στην πρώτη θέση των προκριματικών και ήταν το μεγάλο φαβορί. όμως παρά την ήττα στο πρώτο παιχνίδι ( 174-210) η Ροβιθάκη είχε διαφορετική άποψη!! Με δύο νίκες στη συνέχεια ( 210-195, 237-223) έβγαλε εκτός μάχης την Μπανκς και συνάμα εξασφάλισε το χάλκινο μετάλλιο. Στα ημιτελικά έχασε από την Νορβηγίδα Χάιντι Θόρστενσεν με 2-0 ( 164-191, 169-226).

Δημοσιεύτηκε στη ΜetroSport στις 3 Αυγούστου του 2011