Συνέντευξη στην Metrosport

Απ την φετινή μου βράβευση στην γιορτή του κυπέλλου

Ο Μιχάλης Μπούζας με κάλεσε σε συνέντευξη για το φύλο της Metrosport, στις 27 Ιουλίου 2011, που βγαίνει στην Βόρεια Ελλάδα. Μια πολύ καλή προσπάθεια διάδοσης του ελληνικού bowling στον αθλητικό κόσμο. Οσοι θέλουν να διαβάσουν την εφημερίδα μπορούν μέσω του διαδικτύου στην σελίδα http://www.metrosport.gr/

Και να η συνέντευξη:

Πρωταθλητής Ελλάδας 2011... συναισθήματα;

Φέτος πήρα για τρίτη φορά τον τίτλο του πρωταθλητή. Τον είχα ξαναπάρει τις χρονιές 2002-2003 και 2007-2008. Ομως υπήρχε μια διαφοροποιός δύναμη φέτος. Ητανπιο δύσκολο και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Καλύτεροι παίκτες, περισσότερα παιχνίδια. Το σημαντικότερο ήταν πως έκανα στα τελευταία παιχνίδια πολύ υψηλό μέσο όρο: 245! Αρα ήταν ακόμα μεγαλύτερη η χαρά της κατάκτησής του.

Πότε ξεκίνησες να παίζεις Bowling και που?

Ξεκίνησα να παίζω στον Μπλάνο στη Γλυφάδα, το 1982. Ημουν μόλις 10 χρονών.

Είσαι από τους “τυχερούς” που το χόμπυ τους το έχουν κάνει τρόπο ζωής. Πόσο εύκολο είναι να συνδιάζεις το επαγγελματικό με το αγωνιστικό κομμάτι; Σε έχει βοηθήσει στη μέχρι τώρα πορεία σου;

Νομίζω πως είμαι τυχερός, άτυχος. Είμαι τυχερός επειδή δουλεύω μέσα σε bowling και κοντά στο άθλημα που αγαπώ, αλλά απ΄την άλλη ήμουν άτυχος γιατί δεν υπήρχαν προπονητές, οπότε είμαι αυτοδίδακτος που σημαίνει μεγαλύτερο κόπο και περισσότερο ψάξιμο, όπως έκαναν όλοι οι αθλητές εκείνης της περιόδου. Χρειάζεται περισσότερη δουλειά να διορθώσεις τα λάθη απ΄το να τα μάθεις μια και καλή σωστά.

Μπορείς να συνδιάσεις το επαγγελματικό με το αγωνιστικό, είναι πιο προσιτή η προπόνηση κι είσαι μέσα στο χώρο με το χόμπυ που αγαπάς, αν και είναι αρκετοί αυτοί που δεν θέλουν να έχουν χόμπυ αυτό που περνούν όλη τη μέρα εκεί. Απ΄την άλλη το Σάββατο το βράδυ πάντα δουλεύω ως αργά. Είναι αρκετές οι φορές που έχει τύχει να παίξω σε τελικό με 2 ή 3 μόλις ώρες ύπνου.

Είσαι μέλος της εθνικής ομάδας εδώ και πολλά χρόνια. Το ελληνικό bowling είναι ανταγωνιστικό σε ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο επίπεδο;

Είμαι μέλος της εθνικής ομάδας από το 1995. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η εθνική μας, και το έχει αποδείξει, μπορεί να πρωταγωνιστήσει, τόσο σαν ομάδα, όσο και σε ατομικό επίπεδο αθλητών. Είναι ανάμεσα στις καλύτερες 5 ή 6 ευρωπαϊκές ομάδες με κορυφαίες την Φιλανδία και την Σουηδία.

Μπορούμε να έχουμε πολύ καλή παρουσία σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμα για να μπορέσουμε να πρωταγωνιστήσουμε εκεί. Υπάρχει σαφώς υψηλότερο επίπεδο εκεί κι ίσως παίζει σημαντικό ρόλο το ότι υπάρχουν εθνότητες που βλέπουν το bowling επαγγελματικά. Για μας είναι χόμπυ και μεράκι.

Παίκτες που θαυμάζεις και θα ήθελες να παίξεις ή ήδη έχεις παίξει αντίπαλος;

Οι Ελληνες που θαυμάζω είναι ο Λεωνίδας Μαραγκός και ο Αλέξανδρος Τζούνης. Ο Λεωνίδας φέτος ανέλαβε προπονητής στα junior και ο Αλέξανδρος όπως γνωρίζουν όλοι είναι ο πρόεδρος της ελληνικής ομοσπονδίας μπόουλινγκ. Τους θαυμάζω γιατί κι εκείνοι είναι αυτοδίδακτοι κι έχουν φτάσει στα υψηλότερα σκαλοπάτια μόνο απ΄την αγάπη τους για το bowling.

Απ τους νεότερους Ελληνες παίκτες θαυμάζω τον Βαγγέλη Κριζίνη και τον Γιώργο Στεφανίδη που ήδη έχουν παίξει σε μεγάλες διοργανώσεις κι έχουν μαζέψει εμπειρία και μετάλια κι άνετα μπορούν να πρωταγωνιστήσουν στην ευρώπη κι ίσως και σε παγκόσμιο επίπεδο αν συνεχίσουν έτσι.

Από ευρωπαίους παίκτες θαυμάζω τον Dominic Barrett και τον Osku Palermaa και από αμερικάνους θαύμαζα πάντα τον Walter Ray junior.

Κατά γενική ομολογία το ελληνικό Bowling έχει κάνει μεγάλα βήματα προόδου. Υπάρχουν κάποιοι τομείς που έχουν περιθώρια βελτίωσης και πρέπει να προσεχθούν ιδιαίτερα;

Τα τελευταία 10 χρόνια έχει κάνει άλματα το ελληνικό bowling και βέβαια όχι τυχαία. Η ελληνική ομοσπονδία με τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις δημιούργησαν τις προυποθέσεις κι έδωσαν την ώθηση που χρειαζόταν για να ξεκινήσει η άνοδος του ελληνικού bowling. Ετσι πήρε πολλούς ευρωπαϊκούς τίτλους και πολλές καλές θέσεις ακόμα και σε παγκόσμιο επίπεδο. Πριν μια οκταετία αν μπαίναμε στην 15άδα θεωρούσαμε ότι είχαμε μια πετυχημένη χρονιά. Τώρα πια ζητάμε μετάλια και πρωτιές.

Θα ήθελα πολύ να δω την ελληνική ομοσπονδία να έχει δικό της bowling, με φτηνά παιχνίδια, έτσι ώστε να γίνει το bowling πόλος έλξης πολλών νέων παιδιών και ποιός ξέρει και νέων ταλέντων. Θα ήθελα να έχει δικούς της προπονητές και ακαδημίες όπως ας πούμε η Kegel.

Εχεις σκεφτεί ποτέ τον εαυτό σου να μην παίζει Bowling?

Ποτέ μην λες ποτέ, λένε, μα να πω την αλήθεια, ούτε που το φαντάζομαι να μην παίζω bowling. Ισα ίσα θα ήθελα να μπορούσα να παίζω σε περισσότερα τουρνουά του εξωτερικού. Με το Bowling μεγάλωσα, δίπλα του θα παραμείνω ως το τέλος.

Τελικά το bowling θέλει κόπο ή τρόπο;

Νομίζω πως θέλει τον τρόπο του με πολύ κόπο και αγάπη. Το σημαντικότερο όμως είναι να χαίρεσαι και να απολαμβάνεις το παιχνίδι.

Συμμετοχές στην εθνική, τίτλοι, 300αρια...

Εχω εννέα συμμετοχές στην εθνική μας και είμαι 3 φορές πρωταθλητής.

Η πιο καλή στιγμή με την εθνική ήταν στη Βιέννη, το 2007 όπου κατακτήσαμε την 3η θέση στο ομαδικό, μαζί με τον Λεωνίδα Μαραγκό, τον Γιάννη Σταθάτο, τον Τάκη Καρέτσο, τον Νίκο Μπούφεση και τον Βαγγέλη Κριζίνη που τότε ήταν 17 μόλις χρονών.

Στους Μεσογειακούς στο Σαν Μαρίνο, το 2006 είχαμε πάρει το χρυσό στις τετράδες μαζί με τον Βρεττό Παχούλη, την Νατάσα Ροβιθάκη και την Δέσποινα Χρυσάνθη. Στην ίδια διοργάνωση στις δυάδες μαζί με τον Βρεττό πήραμε το ασημένιο και στο all events το χάλκινο.

Νομίζω όμως ότι η πιο δυνατή και αξέχαστη στιγμή της καριέρας μου στο bowling ήταν στο παγκόσμιο που έγινε στο Μόναχο το 2010, πέρσυ, όταν στις δυάδες έπρεπε να κάνω strike για να πάρουμε μετάλιο. Εμεινε ακούνητη η 8 κορύνα και εγω έχασα τη γη κάτω απ΄τα πόδια μου. Πιστεύω πως το ίδιο ένιωσαν και οι συμπαίκτες μου.

Δεν ήξερα αν ήθελα να κλάψω ή να χαρώ για την πολύ καλή εμφάνιση, παρόλο που δεν πήραμε μετάλιο. Θα μπαίναμε στις 4 καλύτερες δυάδες μαζί με τον Γιάννη Σταθάτο! Ακόμα όταν το σκέφτομαι λέω “δεν είναι δυνατόν”...

Εκεί, στο παγκόσμιο κατέκτησα την 34 θέση.

Εχω κάνει 5 επίσημα 300άρια. Το πρώτο στο Stadium Πυλαίας σε δυάδες, το δεύτερο στο Ολύμπια στη Θεσσαλονίκη σε γύρο open, το τρίτο στο Super Bowl, το τέταρτο στο Strike στο Χαϊδάρι επίσης open αν θυμάμαι καλά και τέλος πέρσυ στο Village του Π. Φαλήρου.