Αν
κάποιος ασχολείται αγωνιστικά με το
μπόουλινγκ δεν μπορεί να μην ξέρει τον
Τάκη Καρέτσο και την πετυχημένη του πορεία. Πρωταθλητής, driller,
προπονητής και φίλος μου! Μια κουβέντα δεν είναι
φυσικά αρκετή αλλά είναι μια αρχή. Η
κουβέντα μας άρχισε απ΄το παρελθόν,
άγγιξε το παρόν κι απλώθηκε στο μέλλον:
Οταν
ξεκίνησα δεν υπήρχαν σύλλογοι. Τίποτα.
Μόνο στα Bowling υπήρχαν πρωταθλήματα. Την
πρώτη μου μπαλιά την έριξα το 1977 στο
Κέρμιτ στην Καλλιθέα. Δεν υπάρχει τώρα.
Οι παλιοί θα θυμούνται. 153 το πρώτο μου
σκόρ
Ναι.
Δύσκολη απόφαση, αλλά όχι η δυσκολότερη.
Με άγγιξε ο τρόπος και οι λόγοι που οι
άνθρωποι του Minoan ήρθαν σε επαφή μαζί
μου.
Ο
βασικός λόγος της κίνησης αυτής από
τους Minoan είναι που με έπεισε. Βέβαια
ρόλο έπαιξε και το οικονομικό κίνητρο,
αλλά μέτρησε και το πόσο πολύ το ήθελαν.
Με την εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 2010 στο Μόναχο
Από
τότε έχεις μαζέψει πολλές διακρίσεις
σε διοργανώσεις στην Ελλάδα αλλά και
στην Ευρώπη, συμμετοχές στην εθνική
Ελλάδας, μετάλια, κύπελα. Ποιά όμως
συμμετοχή σου έχει μείνει αξέχαστη;
Δεν
μπορεί να είναι μόνο μια. Η κάθε μια για
διαφορετικούς λόγους είναι χαραγμένη
μέσα μου. Η πρώτη συμμετοχή στην Εθνική
ομάδα το 1989 στη Βαρκελώνη.
Η
πρώτη συμμετοχή σε European Championship το 1991
στην Ολλανδία και πρώτη πρόκριση Ελληνα
στα masters. Παρά λίγο και θα είχα πάρει
μετάλλιο.
Η
συμμετοχή και το πρώτο μετάλλιο στο San
Marino το 1993. Μια πολύ σημαντική για μένα
συμμετοχή είναι το 2005 στα World Games στη
Γερμανία.
Θα
αναφερθώ και στην συμμετοχή μου το 2007
στην Εθνική στην Αυστρία που πήρα το
πρώτο μετάλλιο σαν ομάδα και βέβαια
ήταν για μένα αξέχαστη. Από μένα ήταν
κατάθεση ψυχής στις 5άδες.
Κι
ύστερα βοηθός προπονητή δίπλα στα χρυσά
τζούνιορ το 2007. Ομοσπονδιακός προπονητής
ήταν ο Jack Groenenberg. Θα πρέπει να ήταν κι
αυτή μια πολύ καλή εμπειρία: Κριζίνης,
Μίχας Ν, Μίχας Μ, Μαρούσης, Στεφανίδης,
Βενέτης. Πόσο βοήθησες τα “χρυσά”
παιδιά τότε;
Απίστευτη
εμπειρία! Ειδικά με τον τρόπο που
τελείωσε. Θέλω να πιστεύω ότι έβαλα
αρκετά “λιθαράκια” στην ομάδα. Αυτό
που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι, είναι
η δουλειά που γινόταν κάθε μέρα στα
υλικά των παιδιών. Με την βοήθεια του
Μιχάλη Μπούζα κάθε βράδυ μετά που έφευγαν
όλοι, άλλαζα και προετοίμαζα τις
επιφάνειες από τις μπάλες τους για την
επόμενη μέρα.
Είχα
“κολλήσει” πολύ νωρίτερα. Προπονούσα
μαζί με τον Jack Groenemberk από το 1999. Ενας
ακόμη λόγος, είναι η πεποίθησή μου πως
αν αγαπάς κάποιο χώρο, πρέπει να ετοιμάσεις
και να αφήσεις και μια διάδοχη κατάσταση.
Ναι,
είναι γεγονός ότι οι παλαιότεροι, όχι
όμως όλοι, είναι αυτοδίδακτοι. Τότε
επικρατούσε διαφορετική αντίληψη για
το μπόουλινγκ. Ηταν και άλλες οι συνθήκες.
Σήμερα που ζούμε στον αιώνα της ταχύτητας,
στο μπόουλινγκ δεν θα μπορούσε να είναι
διαφορετικά. Τα νέα παιδιά είναι σε όλα
ανυπόμονα. Οχι μόνο στο μπόουλινγκ.
Σίγουρα οι νέοι τρόποι διδασκαλίας
είναι πιο γρήγοροι και πιο αποτελεσματικοί.
Οι νέοι μπόουλερς έχουν όλα τα μέσα
πλέον και νομίζω ότι όντως εξελίσσονται
γρηγορότερα. Πρέπει να καταλάβουν όμως
ότι υπάρχει κάτι που δεν διδάσκεται.
Και αυτό είναι οι εμπειρίες. Πρέπει
λοιπόν να κάνουν υπομονή και να συμμετέχουν
όσο το δυνατόν σε περισσότερες διοργανώσεις
για να τις αποκτήσουν.
Modern
Bowling: για μένα το μπόουλινγκ είναι ένα.
Ο καθένας μπορεί να διαλέξει το στυλ
του. Ο νέος τρόπος προπόνησης είναι
σίγουρα πολύ πιο ξεκούραστος και το λέω
από προσωπική εμπειρία. Επίσης είναι
πιο λίγος ο χρόνος που χρειάζεται κάποιος
για να φτάσει σε κάποιο επίπεδο. Νομίζω
ότι έχουν μεγαλύτερη σημασία η σταθερότητα,
η ακρίβεια, οι εμπειρίες, οι γνώσεις και
το mental game (ψυχολογία) από το τι στυλ
παίζεις.
Είναι
γεγονός ότι οι δίχεροι bowlers έχουν γίνει
περισσότεροι κι ο λόγος είναι ο Φιλανδός
Palermaa και ο Αυστραλός Belmonde. Θα πρέπει να
ξέρουν όμως οι νέοι ότι αυτός ο τρόπος
δεν είναι και τόσο εύκολος. Απαιτείται
πολύ καλή φυσική κατάσταση και πολύ
δουλειά. Οι νέοι εντυπωσιάζονται από
το γύρισμα της μπάλας και θέλουν όλοι
το ίδιο. Πολλοί το δοκίμασαν αλλά λίγοι
είναι αυτοί που το κάνουν καλά. Οι
περισσότεροι το άφησαν γιατί είναι
κουραστικό. Υπάρχει και πολύ καταπόνηση
στην σπονδυλική στήλη.
Οσο
για τους αριστερόχειρες το πλεονέκτημα
είναι οι συνθήκες και όχι ότι παίζουν
με το αριστερό. Ολοι καταλαβαίνουμε ότι
υπάρχει μικρότερη αλλαγή στο λάδωμα
και αυτό τους ευνοεί. Αυτός όμως είναι
ο λόγος που δεν έχουν “μάθει” να
χρησιμοποιούν όλο το πλάτος του διαδρόμου
και αντιμετωπίζουν δυσκολίες στα μακρυά
λαδώματα. Σε μερικές συνθήκες όμως το
αποτέλεσμα είναι διαφορετικό. Ανάλογα
πόσο και πότε “ανοίγει” ένα λάδωμα.
Και σίγουρα δεν είμαι εγω αυτός που θα
κρίνει αν είναι ένας ακόμη μύθος...
Όλα
τα πράγματα στη ζωή κάνουν τον κύκλο
τους. Με την συμμετοχή μου στο εκλογικό
σώμα έδειξα την πρόθεσή μου να βοηθήσω.
Θα ήμουν χαρούμενος αν υπήρχε κοινό
ψηφοδέλτιο. Νομίζω ότι και τα δυό είχαν
τον ίδιο σκοπό.
Γενικά,
αν διάλεγα να πω μόνο μια λέξη θα έλεγα
“Θετική”. Μετά λοιπόν, την θετική πορεία
του κυρίου Τζούνη και τα βήματα που πήγε
μπροστά το ελληνικό bowling, πιστεύω να
γίνουν κι άλλα βήματα προς το καλύτερο.
Θα
ήθελα πολλά, λόγω όμως της οικονομικής
κρίσης, καταλαβαίνει κανείς ότι πρέπει
να γίνουν προσεκτικά βήματα. Για μένα
το μέλλον είναι στα νέα παιδιά και εκεί
θέλω να γίνουν τα περισσότερα πάντα με
μέτρο. Αν δεν γίνει όμως κάτι και για
την περιφέρεια, τα πράγματα θα γίνουν
ακόμη πιο δύσκολα και θα έρθει μείωση
των σωματείων. Θα βοηθούσε να βρεθεί
ένας τρόπος να γίνουν πιο λίγα τα έξοδα
για τα σωματεία της περιφέρειας. Είναι
πολύ δυσανάλογα σε σχέση με αυτά των
αθηναϊκών σωματείων.
Θα
έλεγα ότι η δουλειά του προπονητή είναι
να ετοιμάσει την ομάδα πριν τους αγώνες
όσο το δυνατόν καλύτερα. Κατά τη διάρκεια
των αγώνων είναι άλλη η βοήθεια που
χρειάζονται οι bowlers. Νομίζω ότι θα είχαμε
καλύτερα αποτελέσματα αν είχαμε έναν
προπονητή να είναι μαζί με τις ομάδες.
Γυναικείο
bowling... μεγάλο θέμα! Για μένα ένα μεγάλο
μπράβο σε όλα τα κορίτσια, μικρά και
μεγάλα, που παίζουν. Υπάρχουν στο χώρο
τώρα αρκετά νέα κορίτσια bowlers, αλλά
νομίζω ότι λείπει το κίνητρο για ένα
νέο κορίτσι. Σίγουρα υπάρχει άνοδος,
αλλά ακόμη δεν είναι αυτή που θα ήθελα.
Εύχομαι
μέσα απ΄την καρδιά μου, να υπάρξει και
πάλι εθνική ομάδα γυναικών και προ
πάντων νεανίδων (juniors).
Μετά
τον τελικό των τζούνιορς ανακοινώθηκε
η πεντάδα που θα στελεχώσει την εθνική
τζούνιορ με προπονητή τον Λεωνίδα
Μαραγκό. Τόμας Μίλερ Πέτερσεν, Αλέξανδρος
Μολφέσης, Βασίλης Κατσαρός, Τσιμπλακάκης
Μιχάλης και Αλέξανδρος Διαμαντής. Δυό
παιδιά απ΄την Βόρεια Ελλάδα, δύο απ΄την
Κρήτη. Οι ακαδημίες της επαρχίας κάνουν
καλύτερη δουλειά ή είναι τυχαίο το
γεγονός;
Γενικά,
υπάρχει μια έντονη δραστηριότητα γύρω
από τις ακαδημίες και αυτό είναι επίσης
πολύ θετικό. Μακάρι να βλέπαμε νέα παιδιά
από κάθε άκρη της Ελλάδας, τόσα που να
ήταν δύσκολη η τελική επιλογή της Εθνικής
ομάδας. Οπως είπα και πιο πάνω πρέπει
να γίνει Εθνική ομάδα κοριτσιών.
Πράγματι,
είναι μια δύσκολη περίοδος, που ελπίζω
να φτάσει σύντομα στο τέλος της. Λογικό
λοιπόν αυτό να έχει την ανάλογη επίδραση
στους συλλόγους. Για μένα είναι κακό
που έκλεισαν κάποια μαγαζιά, αλλά και
παλιότερα είχαμε λίγα και τα καταφέρναμε.
Το ίδιο πιστεύω θα κάνουμε και τώρα.
Είμαι σίγουρος ότι θα έρθουν καλύτερες
μέρες για όλους, γιατί πάνω απ΄όλα
είμαστε Ελληνες και δεν μας αρέσει να
χάνουμε.
Δύσκολη
ερώτηση κι ακόμη πιο δύσκολη η απάντηση.
Θα έλεγα ότι κατά κάποιο τρόπο υπάρχει
αυτό. Αρκετοί αθλητές έχουν βρει χορηγούς
και με την βοήθειά τους μπορούν κι
ανταποκρίνονται στις δυσκολίες. Μακάρι
να μπουν περισσότεροι και να είναι πιο
εύκολα για όλους.
Ναι,
είναι γεγονός ότι είχαμε κάποιες καλές
θέσεις. Για μένα αυτό δεν με εκπλήσει.
Ηρθε σιγά σιγά, μέσα από δουλειά και
επειδή τα τελευταία χρόνια όλο και
περισσότεροι Ελληνες συμμετέχουν σε
διάφορα τουρνουά στο εξωτερικό, με
αποτέλεσμα να γεμίζουν εμπειρίες και
γνώσεις.
Οσο
για την ψαλίδα ανάμεσα σε Ελληνες και
Ευρωπαίους θα έλεγα ότι η βασική διαφορά
βρίσκεται στην “παιδεία” του bowling.
Ξεκινάνε από πολύ μικρή ηλικία και στα
18 έχουν ήδη πολλές συμμετοχές σε διάφορα
τουρνουά και σταθμούς EBT. Εμείς αυτά τα
κάνουμε, κι αν, στα 30. Είπα και πιο πάνω
ότι για μένα το bowling είναι ένα: Αμερική,
Ευρώπη, Ελλάδα δεν έχει σημασία. Η διαφορά
είναι στο πόσο πιο “επαγγελματικά”
ετοιμάζουν ένα νέο bowler.
Τότε
που πήρα αυτή την απόφαση, υπήρχαν λόγοι
που τώρα δεν υπάρχουν. Επίσης πίστεψα
σε κάποιες υποσχέσεις που δόθηκαν αλλά
δεν τηρήθηκαν. Το ξέρω ότι ίσως σε πολλούς
αυτό να φανεί “κάπως” αλλά και τότε,
και τώρα η απόφαση είναι δική μου και
όποιοι και όσοι θέλουν, μπορούν να με
χαρακτηρίσουν όπως θέλουν. Δεν είναι
εξάλλου λίγες οι φορές που άκουσα διάφορα
για κάθε τι που έκανα.
Μέχρι
τώρα ότι έκανα, το έκανα γιατί αυτό που
έχω υπηρετήσει τόσα χρόνια από πολλές
πλευρές το αγαπώ πολύ κι θα το αγαπώ όλο
και περισσότερο, ανεξάρτητα αν αυτό
αρέσει σε κάποιους ή όχι.
Θα
κλείσουμε εδω την κουβέντα μας εκτός
αν θέλεις να προσθέσεις κάτι, με την
υπόσχεση ότι θα ακολουθήσει κι άλλη,
εστιασμένη σε πιο τεχνικά θέματα που
αφορούν το μπόουλινγκ.
Σ΄ευχαριστώ
κι εγω πολύ, που μου έδωσες την δυνατότητα
να εκφράσω την γνώμη μου για το bowling στην
Ελλάδα.
Ο λόγος σου έχει πάντα ειδικό βάρος. Σε
ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση!
Φεβρουάριος 2013
Α.Κ